Pagdurusa!
(Kabanata 2)
Sinasabing ang Pilipinas ay
isa sa mahihirap na bansa sa buong mundo. Bakit nga ba mahirap ang bansang Pilipinas?
Sino nga ba ang dapat sisihin sa paghihirap ng ating mamamayan? Ang gobyerno
nga ba o tayong mga Pilipino na tamad? Masasabi ba nating nabigo na naman ang
mga pangako ng mga politiko patungkol sa kahirapan ng mga Pilipino? Ang bansang
Pilipinas ay hindi pa rin nakalalaya sa kahirapan na sumisira sa bawat isa. Ang
kahirapan ang isa sa mga mabibigat na problema ng ating bansa. Ang
kahirapang nararamdaman ng mga Pilipino ay maikukumpara sa isang malagim na
epidemya na kumakalat sa buong mundo hindi lamang sa ating bansa. Ang
epidemyang ito ay patuloy na hinahanapan ng lunas ngunit ito’y mahirap
makamtam.
Ang kahirapan ng buhay ang isa
sa mga problema ng nakararaming Pilipino. Patuloy ang paghihirap na parang nasa
kumunoy na habang kumakawag ay lalong nababaon sa ilalim. Sa bansang ito na
matindi ang politika, ang mahihirap ang kinakasangkapan para sa pansariling
interes. Ang mahihirap ay masarap taniman ng pangako sapagkat siguradong
nagbubunga. Ang masaklap, kapag nakapuwesto na ang nangako, nalilimutan na ang
mahihirap na nagluklok sa kanila. Marami nang naging Presidente ang Pilipinas
subalit ang kahirapan pa rin ng buhay ang idinadaing. Paano’y ang pamumulitika
ang kanilang inuuna. Masyadong apektado ng politika ang buhay sa bansang ito na
ang naiipit ay ang kawawang mahihirap. May mga nakaupo sa gobyerno na inaabuso
yung kapangyarihan nila, nagnanakaw sa kaban ng bayan. Hindi rin kasi nating
maiwasang umasa minsan sa pangako nila, may mga politikong garapalan kung
mangurakot, meron din namang mga pasimple o patago. Yung pagtakbo nila sa
eleksyon, pagnanakaw lang pala ang intensyon. Kaya tuloy ang mayayaman ay
lalong yumayaman at ang mahihirap naman ay lalong naghihirap. Ang motto kasi
nila ay “BUY the people, POOR the people, OFF the people”. Ito ang
pinakamalupit at talamak na dahilan ng paghihirap ng bayan. Ang mga perang
nakalaan sana para sa kapakanan ng mga mamamayan ay napupunta lang sa bulsa ng
iilan na mga may kapangyarihan sa pamahalaan. Ang isyung ito ay hindi na iba
para sa mga Pilipino. Ito ay maituturing na kanser ng lipunan. Ang mga pondo na
para sa pagpapaunlad ng buhay ng mga mahihirap ay ginagamit ng mga politiko
para sa sariling interes. Dahil sa mga maling gawain ng mga politiko, maraming
mga simpleng mamamayan ang naaapektuhan dahil sa talamak na suliraning ito.
Kahit sino pa yang ipalit mo sa puwesto ng pangulo natin, sisiraan at sisiraan
pa rin iyan.
Sunod na dahilang ito ay ang
pagtaas ng populasyon ng bansa, dahil dito marami ang hindi nabibigyan ng
pagkakataong makatrabaho. Gayunman, karamihan din kasi ay walang ambisyon sa
buhay, kuntento na kung ano ang mayroon sa kanila. Dapat kasi gumawa tayo ng
paraan para mabuhay, hindi yung isisisi na lang natin sa iba ang paghihirap
natin. Ika nga nila, “Hindi mo kasalanang ipinanganak kang mahirap, pero
kasalanang mong mamatay ng mahirap dahil hindi ka nagsumikap". Nagmumula rin sa
magulang na hindi pinagtutuunan ng pansin ang kanilang mga anak. Isa rin itong
dahilan marahil sa katamaran ng mga Pilipino na maghanap ng trabaho.
Sa aking pananaw ay makikita
natin na wala pa ring pag-unlad ang bansang Pilipinas. Kung walang pagbabago
ang bansang Pilipinas, bakit hindi natin ito simulan sa ating mga sarili. Kung
hahayaan natin na daigin na lamang tayo ng kahirapan at diktahan tayo kung
anong uri ng pagkatao mayroon tayo, hindi malayong tayo ay maging mga alipin ng
kahirapan. Ang bawat isa sa atin ay nakikibaka sa kahirapan at nagnanais na
makaahon mula rito. Ang kahirapan ay hindi tinatakasan o tinatakbuhan, sa halip
ito ay hinaharap at nilalabanan. Tuluyan tayong magiging malaya kung patuloy
tayong magsisikap na makaahon sa kahirapan, kahit na para sa iba ay tila
napaka-imposibleng mangyari. Siyempre, kung naghahangad tayo ng pagbabago,
nararapat lamang na ito ay magsisimula sa ating sarili at hindi sa ibang tao.
Kung ano man ang Pilipinas ngayon, iyon ay dahil lang sa Pilipino rin mismo.
Kung kaya’t huwag tayo magturo ng daliri sa kung sinuman ang dapat sisihin dito
dahil lahat tayo ay may kinalaman sa problemang ito.
Pinagmulan:
Imahe:
Wow Nikko Magaling
TumugonBurahin